Mięsień naramienny jest jednym z sześciu mięśni okolicy barku. Jako jedyny mięsień z tej grupy rozpoczyna się zarówno na obojczyku, jak i na łopatce. Ma kształt trójkąta, którego wierzchołek skierowany jest ku dołowi. Co więcej, mięsień naramienny jest największym i najbardziej powierzchownie położonym mięśniem okolicy barku.
Przyczepy początkowe | Cz. przednia/obojczykowa: wyrostek barkowy obojczyka Cz. środkowa/barkowa: wyrostek barkowy łopatki Cz. tylna/grzebieniowa: dolny brzeg grzebienia łopatki |
Przyczep końcowy | Guzowatość naramienna kości ramiennej |
Unerwienie | Nerw pachowy (C5-C6) |
Unaczynienie | Tętnica tylna okalająca ramię, gałąź naramienna tętnicy piersiowo-pachowej |
Funkcja | Rotacja wewnętrzna i przywiedzenie do przodu ramienia w stawie ramiennym (cz. przednia/obojczykowa) Odwiedzenia ramienia w stawie ramiennym (cz. środkowa/barkowa) Rotacja zewnętrzna i przywiedzenie do tyłu ramienia w stawie ramiennym (cz. tylna/grzebieniowa) |
Funkcja mięśnia naramiennego
Mięsień naramienny jest odpowiedzialny za niemalże wszystkie ruchy zachodzące w barku. Doskonałą dźwignię zawdzięcza przede wszystkim ustawieniu włókien, znacznemu obszarowi przekroju poprzecznego i szerokiemu przyczepowi początkowemu.
Główną funkcja całego mięśnia jest ruch odwiedzenia ramienia. Odgrywa on również ważną rolę w stabilizacji barku, owijając się wokół stawu ramiennego.
Dodatkowo część przednia/obojczykowa mięśnia naramiennego współpracuje z mięśniem piersiowym większym w ruchu zgięcia i rotacji wewnętrznej kości ramiennej. Wspomniane mięśnie są wykorzystywane podczas ruchu pchania, sięgania, a także inicjowania ruchów rzucania.
Cześć tylna/grzebieniowa mięśnia naramiennego współpracuje z mięśniem najszerszym grzbietu, a także mięśniem trójgłowym ramienia w ruchu wyprostu ramienia. Mięśnie te są także głównymi rotatorami zewnętrznymi kości ramiennej.
Dodatkowo włókna części tylnej są silnymi agonistami ruchów ciągnących, takich jak wiosłowanie. W ruchach nad głową takich jak rzucanie i uderzanie, włókna te działają synergistycznie z mięśniem piersiowym większym, mięśniem najszerszym grzbietu i mięśniem trójgłowym ramienia w celu wyprostowania kości ramiennej z jej zgiętej pozycji nad głową.
Włókna przednie naramiennego są często o wiele bardziej rozwinięte niż włókna tylne. Dzieje się tak głównie ze względu na to, że w przeważającej części codziennych czynności wykorzystujemy ruchy z przodu ciała.
⚠️ Uwaga kliniczna
Osłabienie mięśnia naramiennego prowadzi do zaburzeń równowagi pomiędzy aktywnością jego a mięśnia czworobocznego. To w konsekwencji objawiać się może specyficznym ustawieniem ramienia w uniesieniu i odwiedzeniu.
Sprawdź także artykuł Podstawowe badanie stawu barkowego.
Literatura
Bochenek, and Reicher. 2010. “Anatomia Człowieka, Tom I.” Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa.