Fascynująca jest dla mnie sytuacja przyjmowania nowego pacjenta. Nie wiem jak ty, ale ja coraz częściej zacząłem zwracać uwagę jak ludzie są świetnie wyedukowani i to nie tylko w temacie bólu kręgosłupa ale generalnie szeroko rozumianej fizjoterapii oraz problemów układu ruchu. I jestem tu całkiem serio, bez podtekstów i zbędnego sarkazmu. Ilekroć na pierwszej wizycie zadam pytanie „W czym mogę pomóc?” zadziwia mnie fakt znajomości fachowej terminologii a w szczególności anatomii. Często czuję się, jak gdybym rozmawiał z równorzędnym partnerem, osobą która ma za sobą egzamin z anatomii rentgenowskiej i kilka innych szkoleń. Podejrzewam, że jako grupa zawodowa, edukując, robimy w tym temacie kawał dobrej roboty, nie umniejszając już nic dr google. Najciekawszy jest jednak moment samo diagnozowania. Niemal ze 100% powtarzalnością wszyscy zgodnie przyznają, że źródłem problemu są „słabe mięśnie” i trzeba je wzmocnić.
Nic bardziej mylnego, samo wzmacnianie mięśni, rzadko kiedy jest rozwiązaniem, a z pewnością nie na dłuższą metę. Co więc nim jest? Oto (nieoficjalna) lista parametrów ruchu które w terapii funkcjonalnej liczą się bardziej niż siła mięśniowa. Sam jej nie wymyśliłem, gdzieś przeczytałem a teraz dzielę się z Tobą.

Koordynacja – ruch jest jak gra zespołowa, w ostatecznym rozrachunku liczy się wzajemna współpraca pomiędzy zawodnikami wchodzącymi w skład zespołu, a nie indywidualności.

Reaktywność (Responsiveness) – Bez względu na to jak bardzo ruch jest skoordynowany, jeśli nie jesteś w stanie go modyfikować wraz ze zmianą wymogów i warunków otoczenia, będzie bezużyteczny.

Dystrybucja wysiłku – mechaniczne obciążenia towarzyszące niemal każdej aktywności, muszą rozkładać się na jak największą liczbę „zawodników tworzących zespół” Im większa liczba zawodników zaangażowanych w pracę, tym większa praca może być wykonana.

Podział pracy – Mięśnie powinny pełnić rolę do której zostały stworzone. Mięśnie stabilizujące stabilizować, odpowiedzialne za ruch wzbudzać go, większe generować momenty sił, mniejsze ukierunkowywać przebieg sił.

Położenie i osiowość – Stawy są bezpieczne i mogą funkcjonować w optymalny sposób gdy ustawione są w pozycji neutralnej lub zcentralizowanej. Ruch skoordynowany utrzymuje staw zcentralizowany lub w pozycji neutralnej tak często jak to tylko jest możliwe.

Rozluźnienie i wydajność – zręczność w wykonywaniu ruchów charakteryzuje wyhamowanie niepotrzebnych aktywności mięśniowych oraz zbędnego napięcia mięśniowego.

Timing (Czasowanie) – Mięśnie stabilizujące muszą być aktywowane przed mięśniami generującymi ruch. Ruch wykonywany przez kilka segmentów wymaga odpowiedniej sekwencji.

Zmienność – Z ruchem jest jak z nauką języka obcego . O biegłości świadczy nie dokładność pojedynczej wypowiedzi lecz umiejętność wyrażania się w różny sposób.

Komfort – Ruch powinien być bezbolesny, łatwy w wykonaniu i naturalny.

Indywidualność – optymalne rozwiązania ruchowe są zawsze dostosowane osobniczo, do zadania oraz środowiska.