Stymulacja rdzenia kręgowego okazała się obiecującą metodą w kontekście długotrwałej poprawy funkcji kończyn dolnych u pacjentów z urazem rdzenia kręgowego. Czy dzięki tej metodzie jest możliwa poprawa funkcji kończyny górnej po udarze? Nature Medicine przeprowadziło badanie, z którego możemy dowiedzieć się więcej.
Szacowany czas czytania: 3 minuty
Czego dowiesz się z tego artykułu
Opis badania
Amerykańscy naukowcy skonstruowali implant podłączany za pośrednictwem elektrod do rdzenia kręgowego. Jego zadaniem jest wzmacniać sygnały ruchowe przekazywane z mózgu do kończyn. Wyniki nowego badania dostarczają „obiecujących, choć wstępnych, dowodów na to, że stymulacja rdzenia kręgowego może być zarówno podejściem wspomagającym, jak i przywracającym sprawność kończyny górnej po udarze”.
Autorzy wykorzystali elektryczną stymulację rdzenia kręgowego na korzenie grzbietowe nerwów kręgosłupa szyjnego. Celem interwencji było poprawa funkcji ręki. W badaniu wzięły udział dwie pacjentki z przewlekłym niedowładem kończyny górnej o stopniu umiarkowanym i ciężkim.
Pierwszą pacjentką była kobieta w wieku 31 lat. Doznała ona udaru krwotocznego w obrębie wzgórza prawej półkuli mózgu w następstwie naczyniaka jamistego. Druga pacjentka to 47-letnia kobieta 3 lata po incydencie. U tej pacjentki w wyniku rozwarstwienia tętnicy szyjnej prawej doszło do rozległego udaru niedokrwiennego tętnicy środkowej mózgu prawej.
Duża poprawa funkcji ręki po udarze
Ciągła stymulacja rdzenia spowodowała u obu pacjentek znaczną i natychmiastową poprawę siły i zręczności rąk i dłoni. Poprawę zauważono także w kontekście kinematyki i ruchów funkcjonalnych.
Co więcej, pierwsza pacjentka (9 lat po udarze) przed badaniem nie była w stanie wykonywać drobnych ruchów na przykład otworzyć drzwi kluczem ani jeść używając sztućców. Po zastosowaniu procedury stymulacji rdzenia kręgowego była w stanie wykonać wspomniane czynności.
Ważniejsze pytanie brzmi, czy te efekty utrzymają się, jeżeli stymulacja zostanie przerwana? Według autorów, po kilkutygodniowej stymulacji (29 dni), a następnie jej odłączeniu, pewna poprawa w kontekście funkcji motorycznej wciąż była widoczna.
Podsumowanie
Wyniki badań opierają się na danych zebranych po analizie dwóch osób. Z tego powodu niemożliwe jest wyciągnięcie definitywnych wniosków dotyczących ogólnego bezpieczeństwa lub skuteczności. Jakkolwiek poprawa funkcji ręki po udarze uzyskana w badaniu napawa optymizmem.
Udar skutkujący nawet niewielkimi deficytami może bardzo wpłynąć na niezależność i możliwość uczestniczenia w życiu społecznym, a także zawodowym dotkniętych nim osób. Z kolei fizjoterapia sama w sobie ma ograniczone możliwości. Z tego powodu przetestowanie skutecznych metod neurorehabilitacji, które mogą pomóc tym pacjentom wrócić do pełnej sprawności jest koniecznością. Być może to właśnie stymulacja rdzenia kręgowego będzie jedną z tych metod.