Z cyklu „Pomimo rehabilitacji, pacjent się poprawia”.
Wyobraź sobie następującą sytuację. Udało ci się zebrać grupę 121 prawie zdrowych, młodych (18-35lat), wysportowanych mężczyzn. Napisałem „prawie zdrowych” bo Ci ochotnicy mają świeżo, na ostro(…) pozrywane więzadło krzyżowe przednie (ACL). Wyobraź sobie teraz, że składasz im propozycję „nie do odrzucenia” mówiąc:
Ci z was, którzy trafili do grupy „2”, przechodzą rehabilitację, spotykamy się za 2 lata, zbieramy wyniki porównując waszą sprawność do obecnej i dopiero wtedy jeśli wciąż będziecie zainteresowani, poddamy was operacji.
Brzmi niewiarygodnie, prawda. A jednak, The New England Journal of Medicine opublikował właśnie takie badanie przeprowadzone przez Uniwersytet w Lund (Szwecja).
A oto rezultaty (nie)operowania zerwanego więzadła krzyżowego przedniego (ACL).
Metodyka.
Wszyscy uczestnicy zostali poddani badaniu przy pomocy „Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score” (Osoby subskrybujące Newsletter otrzymują dostęp do polskiej wersji tego dokumentu). Za pomocą 5 kwestionariuszy składających się na KOOS oceniano następujące parametry: zmianę poziomu bólu, zmianę objawów, poziom sprawności podczas wykonywania aktywności dnia codziennego, poziom aktywności podczas uprawiania sportu i rekreacji, jakość życia ze względu na uraz kolana.
W grupie „1” (operowanej) po okresie 2 lat, wszystkie parametry uległy polepszeniu, a całkowita ilość punktów świadcząca o tej poprawie wzrosła średnio o 39,2. W grupie „2” (nieoperowanej), również wszystkie mierzone wartości uległy polepszeniu, a średnia ilość punktów wzrosła o 39,4.
Jak widać uzyskane wartości sugerują brak różnic pomiędzy grupami, co z kolei można interpretować w tym przypadku jako brak wyższości rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego nad leczeniem konserwatywnym.
Ciekawa sprawa dotycząca grupy „2”, spośród jej 59 uczestników, 23 poddało się opóźnionej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, natomiast pozostałych 36 zrezygnowało z tej możliwości.
Abstrakt i szczegółowe wyniki przeczytasz „tu”