Wzorce metody PNF, czyli element kursu PNF Podstawowy, są tylko jednym z kilkunastu narzędzi do pracy z pacjentami. Jak każde narzędzie, mają specyficzne zastosowanie.
Wykorzystane nieumiejętnie, z błędnych pobudek lub bez terapeutycznego wskazania nie będą działać, mało tego – będą szkodzić. Szczególnie niebezpieczna może okazać się praca wzorcami kończyn górnych z pacjentem po udarze.
Szacowany czas czytania: 3 minuty
CZEGO DOWIESZ SIĘ Z TEGO ARTYKUŁU
Podwichnięcie barku po udarze i kontrowersje wokół wzorców PNF
Podwichnięcie barku jest niestety powszechnym powikłaniem hemiplegii po udarze. Częstość występowania podwichnięcia barku po udarze waha się od 7 do 81%, z czego aż 73% występuje w ostrej fazie. W 10-miesięcznym badaniu kontrolnym wykazano, że podwichnięcie barku uległo dalszemu pogorszeniu u 67% pacjentów w miarę upływu czasu (Jung and Choi 2019).
Temat wzorców metody PNF, jako ćwiczeń dla kończyny górnej po udarze wraca jak bumerang. Moje stanowisko w tej sprawie jest bardzo radykalne. Jeśli masz na uwadze dobro pacjenta, nie rób wzorców kończyną górną po udarze, które znasz z kursu PNF Podstawowy. Istnieją bezpieczniejsze, a przede wszystkim bardziej skuteczne sposoby przywracania funkcji kończyny górnej po udarze. Zobacz nagranie:
Niestety podwichnięcie barku po udarze jest w większości przypadków błędem jatrogennym o czym opowiadałem w filmie “Udar, jak doprowadzamy do dolnego podwichnięcia barku?”
Do najpowszechniejszych przyczyn podwichnięcia barku po udarze należą między innymi:
- szarpanie za rękę udarową przez rodzinę lub też opiekunów,
- zaniedbywanie ręki przez pacjenta, która wisząc bezwładnie np. wkręca się w szprychy wózka inwalidzkiego,
- fizjoterapeuta, który “robi” wzorce metody PNF w nieumiejętny sposób i szarpie za kończynę górną zamiast torować ruch
Zanim przejdziesz do torowania aktywności kończyny górnej po udarze wzorcami metody PNF konieczne jest zbadanie poszczególnych elementów tworzących obręcz barkową oraz stawy kończyny górnej.